over het leersysteem van taijiquan

n.a.v een gesprek met de leerlingen van de dinsdagavond groep d.d. 19-09-2017

de vergelijking van taijiquan met ons onderwijssysteem is volgens mij niet of nauwelijks mogelijk.

Ons onderwijssysteem is gebaseerd op bewijzen, toetsingen, rapportage ivm ‘contrôle’ en afronding van de opleiding.
Na de opleiding ben je bevoegd en word je geacht iets te kunnen.
Op basis van opleiding krijg een baan wel of niet en word je salaris bepaald.
Of je je dan kan handhaven is onbekend.

Hoe anders is dat bij taijiquan:
ontstaan vanuit de chinese traditie is deze martial art misschien nog wel het meest te vergelijken met een ambacht.
Je gaat in de leer bij een meester * [leraar] en volgt nauwgezet de instructies.
Misschien ga je naar nog meer meer meesters voordat je ‘voor jezelf’ gaat beginnen.

De toetsing van je vaardigheden vind plaats in de pushing hands [vroeger het gevecht]
Dan ondervind de tegenstander of je beschikt over zachte kracht of ‘effortless power’.
Enook daarover is altijd een meningsverschil mogelijk.
Wat de een zacht vind is voor de ander hard.

Een andere toetsing is het beoordelen van de uitvoering van de vorm.
Een geoefend oog kan zien hoe je de interne principes uitvoerd in de bewegingen.
Maar ook dat is arbitrair.
Ik heb ooit een keer de lange yang vorm gelopen op het STN festival ergens halverwege de jaren nul.
Ik werd “laatste” in de competitie.
Maar mijn toenmalige leraar Joppe Douwes vond dat de jury niet in staat was om wat ik deed te beoordelen.
In dit wereldje zijn er grote verschillen in wat en hoe je het doet. En het heet allemaal taijiquan.

Een conclusie kan zijn dat de beleving van de vorderingen voornamelijk bij jezelf liggen.
Het is in de eerste plaats een reis in je eigen bewustzijn, waarbij je steeds dieper contact kunt krijgen met ‘jezelf’.
Als je geluk hebt tref je een leraar die werkelijk kan waarnemen wat je doet en nuttige aanwijzingen kan geven.

Leraren als Wee Kee Jin doen wel examens zodat je je zelf gecertificeerde Huangstyle instructeur of docent mag noemen.
Dat zijn er in dit geval niet veel, een stuk of 10 misschien.
En dan gebeurd het ook nog dat deze leerling zich vanaf dat moment niet ontwikkeld
en Jin hem eigenlijk zijn ceritficaat weer moet afnemen.

* Er zijn taiji leraren die zefverklaard ‘meester’ zijn. ik huldig het standpunt dat alleen anderen dat over iemand kunnen zeggen.